کنفرانس تغییرات اقلیمی کاپ ۲۸ ، توافقی امید بخش یا نمایشی برای تحت فشار قرار دادن کشور های در حال توسعه و سفید سازی رژیم صهیونیستی

تردیدی نیست که حیات بشر و همه موجودات زنده در گرو شرایط آب و هوایی مناسب و پایدار بر روی کره زمین است است. به طوریکه هرگونه تغییر مخرب شرایط آب و هوا، به همان نسبت بر روی حیات در کره زمین اثرات منفی و تخریبی دارد.

در سده های اخیر و با ظهور تمدن جدید و پیشرفت های بزرگ علمی و دستیابی به فناوری های نوین و پیشرفته، انتظار می رفت که زندگی بشر در همه ابعاد رو به پیشرفت و تکامل باشد. اما به دلیل نقائص و انحرافات اعتقادی و اخلاقی در سبک زندگی انسان معاصر، همین صنایع و تکنولوژیهای پیشرفته در بسیاری از موارد بلای جان آدمی شد به طوریکه اثرات تخریبی و جبران ناپذیر آن را در تغییرات شدید اقلیمی و آب و هوایی که موجب نابودی گسترده محیط زیست، از دست رفتن منابع طبیعی و به تبع آن موجب آسیب های گسترده به بخش کشاورزی و تهدیدات مخاطره آمیز امنیت غذایی گردیده است، به خوبی مشاهده می کنیم.

به همین دلیل نهادهای سیاسی، فرهنگی و علمی در کشورهای مختلف و در سطح بین المللی به فکر چاره جویی برای حل این معضل بزرگ جهانی افتادند که یکی از نمونه های بارز آن را در برگزاری کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره تغییر اقلیم در سال ۱۹۹۲ مشاهده می کنیم. پس از آن از سال 1994 و به صورت سالیانه کشورهایی که آن کنوانسیون را امضا کرده بودند کنفرانس های آب و هوایی «کاپ» (COP) را برگزار می کنند که کنفرانس جاری دبی کاپ 28 است. .

برگزاری چنین کنفرانس هایی در نوع خود می تواند بسیار امید بخش و ره گشا باشد. اما متاسفانه نگاهی به سیر برگزاری و نتایج این کنفرانس ها نشان می دهد که قدرتهای بزرگ و صنعتی جهان که خود بیشترین نقش را در تغییرات مخرب اقلیمی و شرایط آب و هوایی کره زمین داشته اند، بیشترین مانع تراشی ها را برای جلوگیری از تصویب یا اجرای سیاستهای معقول و سازنده در این عرصه از خود بروز داده اند. به عنوان نمونه مصوبات کنفرانس آب و هوایی 2015 پاریس به نام کاپ 21  که با نام پیمان پاریس هم شناخته می شود، در رابطه با کاستن از انتشار گازهای گلخانه‌ای می باشد. این مصوبات مورد تصویب 195 کشور جهان از جمله آمریکا قرار گرفت. اما دو سال بعد و در سال 2017 دولت آمریکا که یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای در جهان است اعلام کرد این پیمان با منافع اقتصادی آمریکا در تضاد است و رسما از این پیمان بین المللی خارج شد. (هرچند بر اثر فشار افکار عمومی مجبور شد مجددا در سال 2020 به این پیمان بازگردد.)

همچنین بررسی مصوبات سایر کنفرانس های مشابه نشان می دهد که به دلیل تسلط و فشاری که قدرتهای بزرگ جهانی بر روی چنین کنفرانسهایی دارند متاسفانه بسیاری از مصوبات چنین کنفرانس هایی غیر الزام آور بوده و هیچ گونه ضمانت اجرایی برای آنها وجود ندارد. هر چند در مواردی هم که تعهدات الزام آوری وجود دارد بیشترین فشار چنین تعهداتی بر روی کشورهای جهان سوم است و کشورهای صنعتی که مسبب بیشترین تغییرات مخرب آب و هوایی هستند کمترین فشار و آسیب را تحمل می کنند.

در واقع کشورهای بزرگ صنعتی که بیشترین آلودگی های مخرب را تولید می کنند یا اساسا چنین پیمانهایی را امضا نمی کنند، یا به صورت سمبلیک و نمادین چنین پیمانهایی را امضا می کنند و یا در صورت امضای حقیقی آن را با شرایطی می پذیرند و اجرا می کنند که کمترین هزینه را بپردازند. و در نتیجه چنین پیمانهایی معمولا اثرات عملی و اجرایی بسیار کمی پیدا می کنند و در نهایت مشاهده می کنیم که اوضاع اقلیمی و آب و هوایی جهان به جای آنکه هر سال بهتر شود در واقع روز به روز وضعیت اسف بارتر و نگران کننده تری می یابد.

کشورهای بزرگ صنعتی و قدرتهای جهانی استکباری که به استناد گزارش مراکز معتبر علمی و بین المللی موجب بیشترین تغییرات مخرب آب و هوایی شده اند، باید بیشترین هزینه را برای جبران آسیب های وارد شده به بخش های کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست بپردازند و بیشترین تعهد را برای تغییر سیاستهای مخرب خود در آینده داشته باشند. با این حال این کشور ها سعی می کنند تمام هزینه های این کار را بر دوش کشورهای در حال توسعه گذاشته و آنها را در غالب معاهدات بین المللی مانند معاهده پاریس و سند 2030، حتی به قیمت عقب ماندگی اقتصادی  متعهد و بدهکار نمایند.

در نهایت می توان بیان داشت هرچند کنفرانس آب و هوایی دبی حتی در ظاهر  می توانست نمایشی در جهت جلب توجه جهانی به تغییرات اقلیمی باشد،  اما شرکت رئیس رژیم صهیونیستی در آن که در شرایط کنونی چیزی جز سیاسی کاری بین المللی برای وجاهت بخشیدن به این رژیم سفاک و خونریز نمی باشد، این کنفرانس را از اهداف فنی و حقوقی خود دور نموده است.  

علیرضا فراهانی منش

                                                                                                                        18 آذر ماه 1402